XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Ortan ere, ba, iñork izatekotan, badu ark gandortu zioa.
Aita Agustin Kardaberaz (1703-1770)Aipatua degu A. Kardaberaz, baiña esan dezagun zerbait geiago oraindik.
Egia esan, merezi du, kaizu bikaiñeko gizona degu-ta.
Orrengain esku artean degun liburu au berari eskeiñia degu, ernanitar mixiolari santua goretsi ta dagokion aintza-esertokian jartzeko egiña.
XVIII`garren mende barruko euskal literatura lau aita jesulagunek betetzen dute osoro: Kristo`ren fedea aldarrikatzen erriz erri, inoiz aspertu gabe, ibilli zan Aita Agustin Basterretxea (1700-1761) lekeitiarrak, Larramendi`k, Kardaberaz`ek eta Mendiburu`k.
Ezagunak ziran laurok, eta alkar maite.
Larramendi zuten maixu, Kardaberaz`ek maiz dioskunez.
Aoz ta lumaz, nekatu gabeko arazoari loturik bizi izan ziran, mende erdiz beintzat;
Beste asko ere aien oin-errestuen jarrai joango ziran noski baiño noskiago, Espaiña`ko errege zan Karlos III`garrenak, beren etxe ta lurraldeetatik aterazi ezpalitu.
Adi oni ere.
Geure iritzi ta burutapenak
Kardaberaz`ek, urte betez beintzat, Teologia irakatsi zuen Oñati`ko Ikastetxe nagusian; irakasle lagun zuen orduan Aita Bernardo Recio ere, jaiotzez Aleajos (Valladolid) erritxokoa: onek ere euskeraz ikasi zuen ernanitarrak lagunduta.
Larramendi`ren gramatika goratuaz, A. Kardaberaz`ek onela: (
Baita adi oni ere, ta berau genduan Kardaberaz`en kezka larrienetakoa.
Garai artan eliz-gizonak ziran geien ikasten zutenak; beren eskola ta ikastetxeak zituzten, eta erri xeak baiño goragoko ikasketak osotzen.
Baiña ikasketa oiek osorik erderaz